Verslag Vegas: Dag 5

Half tien word ik wakker. Half tien is slecht 3,5 uur slaap maar heeft toch net iets sympathiekers dan 07:00 en dat soort broddelwerk. Peltinho is uiteraard wakker en gaat maar eens douchen. Ik draai me nog een keer om maar ik kan gewoon niet meer in slaap vallen in deze gekke stad. Het zal allemaal wel. Ik voel me prima dus laat maar komen die dag.

Rond elf uur is iedereen present om voor de verandering maar eens bij de Subway aan te schuiven. Voor de Slots – A – Fun staat een stenen bankje en daar kun je mooi in het zonnetje genieten van je ontbijtje. Vandaag gaan we de andere kant van de strip aanvallen we besluiten bij de Excalibur te beginnen. Die elektronische tafels moeten we natuurlijk gezien hebben.

De taxi zet ons rond 12:15 voor de deur af en we bekijken het casino maar eens. Als snel staan we in de elektronische poker.room wat een aparte vibe geeft. Om 13:00 begint een donkament en dat gaan we maar eens spelen. Tot die tijd kunnen we bij Starbucks Vanilla Late drinken en natuurlijk op paarden wedden in de Sportsbook. Iebus wil Vegas niet verlaten voor hij op een winnend paard heeft gewed maar voorlopig staat hij er nog niet op voor.

Het donkament begint met 3K muntjes en blinds 25/50. De 15 minuten levels worden redelijk gecompenseerd doordat je 50 handen per uur speelt en er komen in totaal zo’n 40 prutsers op dit toernooitje af. De elektronische tafels dan. Tja. Het heeft natuurlijk een aantal voordelen. Je ziet direct de exacte chipcounts van je tegenstanders. Je kunt handige toernooi-info opvragen en zelf de laatste twee handen terugkijken. De machine is eenvoudig te bedienen en je kunt alle games tegen lage stakes spelen. Zo wordt er 0.50/1 NL aangeboden en 0.75/1.50 PLO. Elke game kun je aanvragen in principe. Reseaten is ook heel makkelijk.

Nadelen zijn er natuurlijk ook. Je kunt een andere taal spreken zonder dat iemand daar iets van zegt. Je kunt redelijk eenvoudig stringbetten. Je heb geen chips om mee te klooien en de charme van live play is gewoon weg.

Anyway, mijn tafel is slecht en ik ben dan ook niet blij als deze “opgebroken” wordt. Ik ga het met inmiddels 7K muntjes maar eens bij Bozzie & Iebus zitten. Deze tafel is afgezien van Iebus ook niet echt goed . Iebus geeft zijn muntjes eerst voor een gedeelte aan mij en dan aan Bozzie. VPCEV technisch puik werk. Bozzie probeert weer een blow-up door het er met niets in te frotten tegen een set en een overpaar Azen maar runner runnert uiteraard weer een twee paar waardoor hij de grote sidepot wint. Ik kan het broddelwerk van Bozzie niet meer aanzien en neem hem die gevonden muntjes dus maar snel af. Met 20K en als chipvader begin ik aan de FT. Het is allemaal schuifwerk eerste klas alleen doet niemand dat. Ik schakel een vrouwtje uit met KQ vs AK en excuseer me voor de beat als “maakt niet uit, dat is poker” zegt. Enne? De eerste Nederlanders die we in Vegas ontmoeten. Tante en nichtje zijn 10 dagen in Vegas voor te pokeren.

Links er rechts sterven wat shortstacks en met zes man over (vijf in het geld) wil iedereen een deal maken. Nonsens. Ik weiger met dit zooitje broddelpokeraars een deal te maken. De enige die kan kaarten is de Nederlandse vrouw en die is short. Het wordt me niet in dank afgenomen maar ik ga geen deal maken dit tuig al was de eerste prijs 10K en de tweede $10,- De chipleader is zó slecht dat ik af en toe van tafel moet om niet te gaan schelden op deze man. Hij heeft 50K. Blinds 1500/3000. Hij is BB. Shorty pushed voor 3350 (TOTAAL!!!!!) en iedereen fold. Hij gebruikt de volle 50 seconden om te callen met J9o. Ik word GEK. Hij heeft 50% van de chips en wil op een gegeven moment een deal die hem minder dan de tweede plaats oplevert. Wat een idioot.

Hij luckboxed wat mensen uit het toernooi en blijft maar groeien. Het niveau is ongeveer dit. Met blinds 800/1600 limpt UTG met een 5400 stack. Hij called uiteindelijk als hij all-in gezet worden en laat Q4h zien. Ik vraag voor zakdoekjes om de tranen in mijn ogen te drogen. Met drie man over is een vrouw heel erg short en ik heb iets van 15K. De chipvader raised en ik kan waarschijnlijk tweede worden door te folden maar flikker maar op. Ik schuif mijn A9 die helaas niet kunnen winnen van zijn 9J. Oh well. Derde toernooi, derde FT, derde plaats en een $130,- dollartjes voor de moeite.

Na het donkament steken we door de gangen over naar het Luxor. Om 16:30 begint daar namelijk het volgende de donkament waar we de Nederlandse dames alweer zien zitten. Alleen begin je hier met 30 Big Blinds en daar passen we voor. We nemen een kijkje in het Luxor en daarna gaan we maar eens in de richting van de Mandalay Bay.

Als je de serveersters in de Mandalay Bay ziet weet je dat je in een puike tent zit. Caramba de Luna. Enfin, we checken het casino even en dan eindelijk begint Peltinho tekenen van verzwakking te tonen. Dat zou verdomme eens tijd worden. Dat loopt daar een beetje 37 jaar oud te zijn en elke nacht als laatste het licht uit doen? Belachelijk. Het is rond 17:30 en Peltinho wil eten maar de rest heeft nog geen honger. Wij willen wel een kaartje leggen en rond de klok van zeven uur gaan eten. Peltje scoort een frietje en wij schuiven aan bij de 1/2NL games in de Manadalay Bay. Ik krijg maar één hand en dat is als ik de eerste keer in de BB. De button opent voor $12,- en ik 3-bet naar $38,- met boeren. Hij “min” 4 bet naar $84,-. Bleh. Okeeeeeeeeeeej. Ik fold wel.

Iebus staat binnen 10 minuten naast me of hij $100,- kan lenen. Dat zal dus niet al te best gaan aan die tafel. Bozzie zit een tafel achter me maar we zitten nog geen meter naast elkaar. Alleen Bozzie krijgt het voor elkaar om te runnen als Jesus op Nike Air Max in Vegas en BINNEN één orbit over kaartdoodheid te klagen. Unreal.

Ik wil even weten of ik die twee lompe boeren van me al dan niet verstandig gefold had en vraag dus maar aan de dude die me 4-bette of hij een beetje tevreden is over de manier waarop hij zijn Azen speelde. “Oh no, I had Kings”. Dat informatie inwinnen gaat wat makkelijker dan gedacht. Hij is niet Amerikaans en al snel ik met deze Duitser die ook in CC verblijft leuk te ouwehoeren. Ik spreek redelijk vloeiend Duits dus dat is al geen probleem. We moeten alleen Engels praten van de dealer en dat lijkt er bij nieuwe Duitse vriend maar niet in te gaan. Hij blijft maar Duits lullen en ik zie mezelf dadelijk alweer verwijderd worden. Ik kan geen hand meer oprapen de navolgende 90 minuten en moet dus een paar tientjes achterlaten aan de tafel. Bozzie laat een meierje achter en Iebus komt van -$220 terug tot +$50,-. Keurig.

Peltinho is er inmiddels officieel slecht aan en wij gaan maar eens kijken of we nog ergens wat te eten kunnen vinden. Iebus wil steak dus ik stel voor naar de New York New York te gaan omdat we daar nog niet geweest zijn en daar moet natuurlijk wel een puik steakhouse te vinden zijn. Taxi!!

De New York New York is best cool. De straatjes zijn wel grappig en de reclames in het casino zijn origineel. “If you decide to get in a fight, please do so in our Irish Pub” Dat laten we ons maar één keer zeggen. Iebus vergelijkt al het Ierse eten met kots en wil dus ergens anders eten. Als een stel wijven lopen we elke tent af te keuren tot we het beu zijn en toch maar naar de Irish Pub gaan. Wachttijd 45 minuten. Dat is iets teveel gevraagd van Iebus. Kots eten tot daar aan toe, wachten om kots te eten, no way. We krijgen vrijkaarten voor de Coyote Ugly waar geen flikker te doen is. Net als we besluiten te vertrekken lopen we tegen een streakhouse waar voor ieder wat wils is. Nopjes.

Na het eten pakken we een taxi naar het Bellagio. Gewoon omdat het kan. Peltinho gaat niet meer opknappen vandaag. Hij zit om 21:00 aan de OJ. Die moet hondsberoerd zijn. Ik zeg tegen Bozzie dat ik even ga kijken of er om de hoek bij de 25/50 nog een semi bekende pokerspeler zit en precies die zit er. Jimmy Fricke zit een beetje te grinden. Die moet toch wel een aandoening hebben of zoiets want mijn god, wat is die gast dik.

Wij geven Peltinho een paar uurtjes om te herstellen schuiven aan bij een van de vele 1/2NL games. Iebus en ik komen aan dezelfde tafel en ik zit met mijn rug tegen Bobby’s Room aan. David Benyamine, Doyle Brunson en Eli Elezra zitten met zijn drieën Chinees poker te spelen. Doyle Brunson zit hemelsbreed niet meer dan twee meter achter me. Ik kan precies zien welke kaarten hij heeft en hoe hij zijn handen rangschikt. Ik klop natuurlijk even op het raampje en roep “Broddelwerk!”

Ik voel me trouwens plotseling dramatisch. Het eten heeft me verre van goed gedaan. Ik heb helemaal niet veel gegeten (dat lukt me überhaupt niet in Vegas) en Iebus ziet dat ik doodziek aan het worden ben. Het zal wel. Als dit het einde is, is dit het einde. Ik geef deze seat nog niet op al ga ik hier van mijn stokje.

De game is ziek. Zo ontzettend slecht. Unreal. Ik heb J2 in de BB en na 15 limpers check ik. Flop komt TQK en na een $15,- bet en twee callers fold ik, Turn A. Boeie. Deze pot gaat niet meer groeien. Bet $40,-. Call. Hmmmmm. River brick. Bet $50,- en call. K9 wint de hand. O, zit dat zo?

Ik pak snel een $150,- potje en ben verre van kaartdood maar het verhaal wordt een beetje saai. Limp, limp, limp, limp, limp. Ik maak 14 met AK. Flop laat 47J zien en ik heb een stevige bet en minriase voor me. Zucht. Dit gebeurt een keer of zes en ik eindig deze sessie na een uurtje of twee met precies $1,- winst. Dat is toch een mooi souveniertje voor thuis. Iebus lijkt nog een mooie slag te gaan slaan maar wordt geriverd voor een $550,- potje. Ook lekker.

We steken de weg maar eens over naar de Paris Paris. Eerst kijken we heel even naar de fonteinen voor het Bellagio want hoe je het ook wendt of keert, dat is toch wel erg vet. Peltinho is aan de beterende hand en de Paris is best gaaf. Na de Paris is het hoogste tijd om snel te gaan kijken of een paar onverlaten de “Pleasure Pit” niet hebben afgebroken. Stel je voor.

Gelukkig, de pit staat er nog. Tijd voor Budjes. Iebus en Bozzie willen Blackjacken maar de minimale inzet in de pit is $25,- Ze lappen een meiertje de man en Peltinho en ik zitten voor een dubbeltje op de eerste rij. Natuurlijk wordt het smerig lekkerste vrouwmens uitgezocht. Binnen een vloek en een zucht zijn de $200,- verbrand. Althans dat denken Peltje en ik, we hebben immers geen kaart gezien. Als we teruglopen, zien we zowaar nóg een mooier exemplaar zitten. Gekkenwerk. Iebus weet Bozzie nog een $50,- note te ontfutselen en Bozzie kleed daarna voor het eerst in zijn leven een geweldig lekker wijf uit. De dollars zijn weer terug gewonnen, althans, dat denken Peltje en ik aangezien beiden heerschappen happy zijn. Wij zagen weer geen kaart.

We checken nog wat casino’s (o.a. de Flamingo) maar Peltinho is er slecht aan. We gaan terug naar CC en Peltinho gaat maar naar bed. Het is 02:00 en Bozzie gaat ook pitten. Iebus en ik leggen nog een kaartje met de staatsgekken in de CC poker.room maar daar worden mijn Koningen weer eens naar het pokerkerkhof gebracht door 24o. Ik ben redelijk moe en wil gaan pitten maar Iebus stelt voor er nog ééntje te drinken. Als we een rondje door het casino lopen zien we een man van minimaal 75 jaar oud, voetje voor voetje richting de ATM slenteren. Achter hem lopen twee enorme negerinnen. Goud. Only in Vegas.

Drie uur later om 06:00 zitten we nog aan de bar te lachen. Doodziek. Voor de sier gaan we maar naar bed want slaap ik eigelijk allang niet meer. Ik probeer zo min mogelijk lawaai te maken als ik de kamer op kom maar ik begin weer te lachen bij de aanblik van de oude man en de twee negerinnen. Peltinho is toch nog wakker dus die kan ik meteen op de hoogte brengen. Als word ik 2000 jaar oud. Dit plaatje vergeet ik nooit niet meer. Ik duik het nest en vind het welletjes voor vandaag. Morgen zien we wel verder.