“Wow”. Dit is echt letterlijk het eerste woord dat ik uitbreng op de donderdagmorgen. Lichamelijke gevoelens zijn vaak lastig te omschrijven. Het gevoel als je wakker word met een ziedende kater is er zo een maar “Wow” komt aardig in de richting deze morgen. Ik kan zelfs bijna lachen om het feit dat het woord gewoon echt mijn mond uitschiet. De wekker geeft 09:07 aan. Uitstekend. Toch twee volle uren slaap na een ruime werkweek wakker te zijn geweest. Fok deze stad. Op de tast zoek ik een weg naar de badkamer. Toilettas. Vakje aan de rechterbinnenkant. Paracetamol. IP bekertje. Water. Slik. Volgende. Slik. Potverpillenpap!. Het water van IP bevat meer chloor dan het kinderbad van het gemiddelde 0 sterrenhotel aan de Turkse Rivièra. Dat moesten we maar niet meer doen.
Half van de wereld slenter ik terug naar bed met een gemixt gevoel van totale sickness en toch een beetje gnuivend bij de gedachte aan wat zich gisteren allemaal voor mijn ogen heeft afgespeeld. We hebben nog een, twee, drie……………belachelijk veel nachten voor de boeg. Deze reis gaat pijn doen. Met de aangename gedachte dat Fruithof momenteel ongetwijfeld 137ste aan het worden is in de 5 Rebuy voor $12.37 dommel ik zowaar weer in slaap. Om 09:45 rammelt de telefoon. “Ha jong, wakker?” als dus VDH.
Ik sta op, maakt drie passen naar achteren en boor mezelf dwars door de muur heen opzoek naar VDH om hem te defenestreren. WTF? Ik ben echt pissed. Tyf auf met je telefoon. Gevaarlijke gek. Ik trek meteen de stekker uit het apparaat maar het kwaad is al geschied. Ik ben klaar wakker. Na het douchen word ik weer eens met de neus op onze bonuskaartmentaliteit gedrukt. De handdoeken in IP worden met hetzelfde wasmiddel gewassen als die van Circus Circus vorig jaar. Hetgeen zo’n beetje betekend dat je alle zeilen bij moet zetten om niet knock out te gaan van de chemische dampen. Volgend jaar een beter hotel. Op zeker.
In de IP Pokerroom is het prettig als je Azen of Koningen tussen 08:00 en 11:00 gekraakt worden aangezien je er respectievelijk $50,- en $100,- bonussen voor krijgt. Mijn Koningen worden helaas niet gekraakt maar ondanks die beat kan ik met twee Red Bulls, een fles water en paar stapeltjes dollarchips in de plus de tafel verlaten om 11:00.
Het is overbodig te vermelden dat het ontbijt standaard geserveerd wordt in de vorm van een Footlong Mealdeal bij de Subway in O’sheas. Een Spicy Italian, zakje Nacho Cheese Doritos & klikobak frisdrank voor 7$,-. Daar heb je bij ons de saus nog niet voor.
Iedereen verzameld bij de pokerpit om gezamenlijk aan deze tweede dag te beginnen. Iedereen behalve Fraters that is, natuurlijk. Deze jongen heeft in Nederland al een Vegasritme en is hier dus helemaal de weg kwijt, of juist op zijn plaats. Tis maar hoe je het bekijkt.
Ik besluit mijn aan de pokertafel nieuw gewonden welvaart direct stuk te slaan aan wat later een gouden greep blijkt te zijn. Tijdens een onlangs gehouden vrijgezellendag kwam ik in het bezit van (lees; jatte ik) een Hoed. Blijkbaar leverde een en ander nog wat bekijks van vrouwelijk schoon op want Peltinho heeft het idee van Vegas en een hoed nooit meer kunnen laten varen. Bij de eerste de beste hoedenstand koop ik de werkelijk meest foute hoed die ik ooit heb mogen aanschouwen. Een meter of 50 verder koop ik bij de giftshop van Harrah’s nog eens een totaal niet bijpassende bril en de shit is áán.
Het is lekker weer in Vegas, met een straf zonnetje en bij een graad of 20 regent het “nice hat, sir” opmerkingen op de Strip. We zetten koers richting The Venetian omdat de Vegas newbees dat wel eens willen zien. De North American Poker Tour (NAPT) heeft zijn tenten in The Venetian opgeslagen en de pokerroom is echt Buzzing. Buiten de gebruikelijke pokerroom staan er zeker 100 extra tafels in het casino waarvan de tafels die niet gebruikt worden op een hand te tellen zijn. Unreal. Ik begin langzamerhand te begrijpen hoe een WSOP aan moet voelen.
We spreken af om zeven uur te gaan eten bij een Italiaan op het San Marco plein en iedereen kan zijn eigen weg gaan. Sommige gaan 1ct kasten slopen en Corona’s tanken. Iebus, Bozzie, Hugo, Roeie en ik gaan naar de Mirage om te kaarten aangezien in The Venetian gewoon geen plaats is. Ik hoor jullie denken; Hugo? Juist Hugo. Dennis heet vanaf vandaag Hugo. We hebben hem gisteren de hele dag verschillende namen gegeven variërend van Coenraad, Eugene, Arnold, Willem tot Etienne maar Hugo is op een of andere manier blijven plakken. Dus Hugo it is.
Ik kan niet kaarten bij The Mirage omdat mijn ID voor de forste buik van Peltinho bungelt. Terug in Venetian om mijn ID op te snorkelen waag ik nog een poging om daar $1/2 te gaan spelen en er is zowaar plaats. “Nice hat, sir” is het eerste wat ik aan tafel hoor. Mén, deze hoed rockt. Ik heb nog geen chips maar wordt wel ingedeeld. Ik krijg TT en na twee limpers call ik ook, je moet wat zonder chips. Iemand raised naar $7,- en met 42 man zien we een TQQ flop. Nice. UTG bet 15 en krijgt een call. Hmm. Ik maak $55,- en achter me shipped een oma meteen haar laatste $112.- over de lijn. Ik zie mogelijkheden om mijn geld er dood in te krijgen tegen QT dus laat maar eens gaan. Iedereen neemt 10 minuten tijd maar fold en ik snap natuurlijk. Oma heeft AQ en er komt geen Aas. Beetje raar. Lucky fucking hat imo. De chiprunner kijkt een beetje raar als hij twee minuten later mijn chips komt brengen en ik al copieuze torens aan het bouwen ben.
Ik weet de sessie na twee uurtjes dus met een leuke plus af te sluiten als ik weer naar The Mirage stiefel om bij de andere kaartende VPCers te kijken. Bozzie heeft een straat van de Tien tot en met de Aas weten te overleggen en ook nog eens allemaal in dezelfde suit. Een $599,- bonus is zijn deel. Tijd om te knagen.
Met negen man nestelen we ons op het San Marco plein bij de Italiaan op de hoek. Als ik zo eens de tafel rond kijk kom ik tot de conclusie dat we echt een gestoord gezelschap op de been hebben gebracht voor deze trip. Spierpijn aan de kaken van het gieren.
De plannen voor de avond worden beraamd en mensen die dreigen af te gaan haken worden door Damvic vermanend toegesproken. “Vanavond wordt het kaf van het koren gescheiden mannen, het KAF van het KOREN zeg ik je!!!” aldus Damvic. Hierna te noemen; Kaf. Bozzie is zo nobel $100,- van zijn gelukboxte $599,- in de pot te kwakken en na het eten gaan we richting IP om de aanstaande buissessie voor te bereiden.
We verzamelen in The Rockhouse maar Bozzie zien we al niet meer terug. Eén etappe voorin meedraaien en meteen hongerklop de dag later. Hoofdschuddend. Peltinho’s maag is in protest tegen het Italiaanse voer in combinatie met Budweisers en die gaat even op bed liggen. Word de man dan eindelijk oud? Waar de VPC oldtimer vorig jaar steevast het licht uitdeed moest hij gisteren om 04:00 al lossen uit de kopgroep en vandaag lijkt ook een verloren avond. Zorgwekkend.
Na een paar rondjes Bud in het rockende huis ga ik maar eens kijken of Peltinho nog leeft en - belangrijker nog - of hij niet in slaap is gevallen boven op de geldpot en mijn ID. Hij is nog wakker maar moet toch pas op de plaats maken. Pijnlijk om te zien. De geest wil nog wel maar het lichaam kan gewoon niet meer. RIP Peltinho.
Uiteindelijk zijn we met z’n zessen. Roeie, Hugo, Iebus, Fraters, VDH & ik. Het kaf is inderdaad van het koren gescheiden want Damvic ligt uitgeteld op bed en zal ook niet meer ontwaken deze avond. Faalaap. We besluiten een stevig potje Ego bowling te gaan beleggen in de Gold Coast. Toevallig staat er een Limo voor de deur van IP (unicum) en die vatten we dus, er zit immers nog $100,- van Bozzie in de pot die per se kapot moeten.
We spelen drie rondjes waarbij iedereen de winnaar $5,- moet betalen en de nummer laatst $10,-. Highrollers wij. Ondertussen drinken we $10,- pitchers. Geen enkele bierbrouwer heeft zijn naam aan dit zuurtjeswater durven koppelen en verder dan “it’s from Belgium” komt de uitbater ook niet. Dit spul is niet geel maar oranje en het slaat al dood voor je met de pitcher van de kroeg bij baan 40 bent, zo’n 15 meter verderop.
Na mijn beste weten winnen Fraters, Iebus & ik een potje egobowling. De hoogste score die wordt behaald is een werkelijk beschamende 111. We geven het “Beer from Hell” hiervan natuurlijk de schuld. Hoogtepuntje was toch wel weer een demonstratie van Fraters elastieken benen op de bowlingbaan. Van het de zes man die naast ons aan het bowlen waren lagen er vier schuddebuikend op de grond. Terug in het casinogedeelte is het tijd om ons te gaan vermaken met Craps. We snappen er natuurlijk geen kont van maar schreeuwen keihard mee. Een en ander driegt nog even uit de klauwen te escaleren als Hugo een irritante Amerikaan op dreigt te gaan eten maar uiteindelijk loopt het met een sisser af. Voor de Amerikaan, that is.
Rond 04:30 zijn we terug in IP en verrekken we van de honger. Pizzatoko & Burger King zijn dicht maar bij de Subway brand uiteraard nog licht. Een Spicy Italian voor het slapen gaan is geen best plan, zo zal de dag van morgen leren. Nog een slaapmutsje in IP en dan naar bed. Hugo gaat nog kaarten en de rest is kwijt. De wekker zegt 05:01. Ik zeg slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten