Verslag Vegas: Dag 1

Het is 06:34 als mijn telefoon geluid begint te maken. Dat is best raar als bedenkt dat ik mijn wekker op 06:40 had gezet met de intentie twee heerlijk snooze 10 minuten in het beginschema van deze dag te bouwen. ‘Thuis Belt’ staat op het scherm. Enne? Mijn vader zal ons deze morgen naar het vliegveld in Dusseldorf brengen en zou om 07:30 bij mij moeten zijn. “Auto wil niet starten, je moet me even ophalen”. Fijn. Daar gaan mijn prachtige snooze minuten. Bad beat. Ik grom en brom mezelf maar richting de douche om eerder dan gepland aan deze lange dag te gaan beginnen. Onder de douche zucht ik nog een keer als ik me eigenlijk afvraag wat er voor deze dag op de rol staat. O ja,

VEGAS, BABY!

Om tien over zeven arriveer ik in Tegelen om mijn vader op te pikken, hij zal later op de dag de auto wel weer bij mijn vriendin terug bezorgen. We vertrekken richting de andere kant van Venlo om Peltinho op te halen en komen iets na half acht weer bij mij thuis aan waar Iebus en Bozzie al voor de deur staan te wachten. We vliegen om 11:30 maar voor de intercontinentale vlucht staat volgens het boekje dat je drie uur van tevoren in moet checken. Dat zal allemaal wel, eerst Senseo. Snel de vriendin gedag zeggen die ik voor het eerst in acht jaar langer dan een week niet ga zien, and off we go.

Peltinho & ik arriveren een tiental minuutjes eerder in de vertrekhal van het Dusseldorfse vliegveld dan Iebus & Bozzie die door de Iebus Sr. gebracht worden. We vergapen ons aan stewardessen tot we met ons vieren maar eens de incheckbalies moeten gaan zoeken. Bozzies broddelwerk – dat een rode lijn door deze dag & trip zal hebben – begint hier. Enkele foute balies en wachtrijen verder nemen we zelf maar het heft in handen omdat het gepruts van Bozzie nogal tijdrovend wordt. Na een juiste wachtrij komen we bij de incheckbalies van Lufthansa waar ze nog nooit van Bozzie en diens reisgezelschap gehoord hebben. GG Bozzie. Gelukkig weten ze ons nog uit een of ander algemeen systeem te plukken en ons toch allemaal in de vlieger richting Chicago te proppen, het zij op verschillende plaatsen. Onze vlucht vanuit Chicago richting Vegas is komen te vervallen, of we dat even na willen kijken als we in Chicago geland zijn? Right. Bozzie probeert nog het een en ander bij Expedia in de schoenen schuiven maar het vertrouwen van het gezelschap in onze reisleider is een ruim uur na vertrek in Venlo ongeveer gelijk aan de buitentemperatuur. – 13.8

Na het inchecken eten en drinken we nog wat in de tax-free zone bij een werkelijk ongehoord irritante Duitser die daar de bediening doet. Peltinho besluit nog niet te eten gezien het zijn eerste vliegreis gaat worden en geen zin heeft meteen op 10K hoogte met doekjes en een dweil aan de slag te gaan. Door wat geschuif met plaatsen kunnen we met zijn vieren toch nog erg bij elkaar in de buurt zitten in de vogel richting Chicago.

De reis is saai, de films dramatisch, het eten zou in een Thaise gevangenis tot protesten leiden en het invullen van de formulieren ten tijde van turbulentie is ook niet je van het maar na 9,5 uur landen we dan toch op Chicago O’Hare. Waar we bevreesd waren voor de strenge controles op de Amerikaanse vliegvelden bleek dat allemaal heel erg mee te vallen. Om nou te stellen dat de Amerikaanse douanebeambten plezier in hun werk hebben is ietwat overdreven maar een halfuurtje na het landen staan we toch alweer buiten waar Peltinho een sigaretje kan roken. Niet dat we daar nou per se moesten zijn maar Bozzies broddelwerk had er nou eenmaal toe geleid. Trap op, trap af, trap op, trap af (we hebben het hier over een en dezelfde trap) en meer van dit soort onacceptabel gepruts van Bozzie doen Iebus (die een ernstige knieblessures heeft) het zweet uitbreken. De borden in Chicago O’Hare zijn gelukkig zo duidelijk dat zelfs Bozzie na enige tijd het juist spoor gevonden heeft.

We checken ons in voor de vlucht richting Vegas die overigens gewoon op de rol blijkt te staan. We moeten nog een uurtje of wat doden in de tax-free zone en besluiten na het eten van wat burgertjes aan te schuiven bij het laatste bierlokaal voor onze vertrekgate. Als ik vier ernome budweisers wil bestellen moet ik wel alle vier de paspoorten laten zien. “Welcome to Chicago, boys” zegt de barman. Dit geldt overigens voor iedereen. Naast me staat een vrouw van minimaal 80 jaar oud die keihard haar ID moet laten zijn na het bestellen van bier. Raar volk voorlopig, die Amerikanen.

De vlucht naar Vegas vertrekt op tijd en we zijn weer zo’n goede vier uurtjes zoet. De prursor op deze vlucht hield een speech die waarschijnlijk langer is dan die van Obama tijdens zijn inauguratie aanstaande maandag. Er was blijkbaar nog een slechtere film gemaakt dan de twee die we in de vorige vlucht gezien hadden en dus wordt ons die voorgeschoteld. De geluidsfuncties in mijn stoel vallen er op een gegeven moment van uit. Blij toe.

Na vier uur krap zitten doemen dan eindelijk de lichtjes van Las Vegas op. Helaas zien we de Strip niet liggen door het feit dat we bij de vleugel zitten en omdat we waarschijnlijk de landingbaan anders benaderen. Direct na landing zien we wel de Mandalay Bay en het MGM Grand. Geweldig. Het is nu 19:45 lokale tijd en voor ons Nederlanders 05:45. Het eerste wat je ziet op het vliegveld zijn gokkasten en binnen twee minuten van aankomst worden de eerste dollars dan ook al vakkundig verbrand. Na het oppikken van bagage snel naar de taxi’s en ons hotel, het Circus Circus.

We rijden achter de Strip langs maar zien de grootste Casino’s dus wel liggen, we arriveren na een 10 minuten bij de achteringang van het Circus Circus. Na het inchecken snel naar de kamers, douchen, dollars verdelen en de Strip aanvallen, zoveel was duidelijk.

We checken heel even kort het Circus Circus uit. Natuurlijk veel slechte verhalen gehoord maar op het eerste oog valt het mee. De kamers zijn gewoon goed, wel hebben we een upgrade gepakt naar de Main Tower. Het ruikt in het casino af en toe een beetje dubieus maar och, hier kunnen we best een weekje slapen. Direct naast het Circus Circus (CC vanaf nu) ligt het Slots – A - Fun casino wat bij CC hoort. Hier ruikt het niet dubieus maar stinkt het gewoon. Wat een ongelofelijk schuimhol is dat. Oud, smerig, vuil & stinkend. Dat geldt zowel voor casino als bezoekers. Hier komen we nooit meer, dat spreek……………wat hangt daar achter voor een bord? Subway. Uitstekend. Michelinster voor deze tent!

Wel lopen recht de Strip op als we meteen verliefd worden op het aanblik van de Strip. We zien het Wynn, Treasure Island, Palazzo en nog veel meer. Opzich wel grappig. In het CC zit een McDonalds, 25 meter naast het CC zit een………….McDonalds, een krappe 50 meter naast deze McDonalds ligt……….juist, een McDonalds.

We lopen een stukje de Strip op als we oversteken richting het Wynn. Natuurlijk wordt eerst de pokerroom aan een inspectie onderworpen, maar even cashgamen na deze slopende dag lijkt niet de beste optie. We lopen ons rondje door het casino en maken daarna de oversteek richting Palazzo. Een zeer classy tent waar ik persoonlijk nog nooit van gehoord had. Geen idee hoe het precies zit maar het is in ieder geval verbonden met The Venetian. We lopen een stukje door om maar eens wat te gaan drinken in The Venetian zelf. Dat is overigens wat makkelijker gezegd dan gedaan want het bestellen van een viertal Corona’s duurt smerig lang. Je bent er ook nog eens vier tientjes voor kwijt dus het wordt duidelijk dat we aan onze 1ct gokkasten truck moeten gaan werken. Het enige wat er nog beter uitziet dan de serveersters in The Venetian is de Pokerroom. ZOMG wat een room. Geweldig.

Het is inmiddels 02:00 Vegas tijd en we gaan terug naar CC. Iebus en Bozzie gaan slapen, Peltinho en ik lusten nog wel een Budweisertje en slaan nog een uurtje of twee kapot aan de bar. Nooit verkeerd om het barpersoneel te leren kennen als je daar nog een weekje mee moet doen. Rond 04:00 gaan we maar naar bed want blijven zitten tot het ontbijt is ook niet echt een optie maar over de slaap zijn we eigenlijk al heen.