Verslag Vegas: Dag 2

Ik word wakker en zie dat het nog donker is, of onze gordijnen moeten wel erg goed zijn. Ik voel me prima en als ik een schatting van de tijd moet doen is het zeker half elf. Ik kijk op de klok en zie 06:59 staan. WTF? Ik lig nog geen drie uur te slapen en ben klaar wakker. Ik ga even pissen als ik constateer dat Peltinho ook wakker is. “Enne?” “Ja, doodziek, klaarwakker”

Ik kruip nog even in bed in de veronderstelling dat ik nog wel even in slaap val. Thuis kan ik na het wakker worden 100 meter door ijswater zwemmen en weer als een blok in slaap vallen op het moment dat ik mijn bed weer ruik. In Vegas is dat net even anders. Ik ben klaarwakker.

Om kwart over zeven is Peltje het beu: “Fok it, ik ga douchen”. Uitstekend. Er ligt immers nog een hele stad klaar om uitgespeeld te worden en slapen kan altijd nog. Om kwart voor acht kloppen we Bozzie wakker die na eigen zeggen al een tijdje wakker was maar eruit ziet alsof hij zojuist uit een maanden durende winterslaap ontwaakt. Om kwart over acht komt Bozzie het casino in waar Peltje en ik al even de boel aan een nadere inspectie aan het onderwerpen zijn.

Ik ben niet zo van het ontbijten en de andere twee hebben nog geen honger. Er lopen twee games in de verre van mooie poker.room van het CC. Het blijkt om 3/6 limit te gaan en Bozzie en ik besluiten maar eens kaartje te gaan leggen met de lokale schrapers. Er blijkt een High Hand jackpot te zijn die elke dag loopt van zeven tot elf s’morgens. De hoogste hand (beiden holecards gebruiken verplicht) wint $200,- er is ook nog $100,- en $50,- voor de twee volgende plaatsten. Helaas moet je op zijn laatst om acht uur aanschuiven en dus doen we daar niet meer aan mee.

Peltinho ziet na een kwartiertje dat de game nog slechter is dan onze juicy kroeggame in Venlo en neemt dus ook maar plaats aan de andere tafel. Iebus is inmiddels wakker en koopt ook wat muntjes. Om 11 uur breekt de game en zijn de eerste tientjes winst van deze trip een feit. De locals zijn zo slecht dat het pijn doet aan de ogen, maar limit geeft nu niet echt de optimale mogelijkheden om daar het maximale uit te halen. Ik de game zit ook locale derper genaamd Mike. Mike en ik zitten op een geven moment in een hand die we uitchecken en hij wint. Hij vertelt daarna eerlijk dat hij ook geen bet meer kon plaatsten omdat hij precies $65,- voor zijn neus had staan en dat was de Buy-in van de 09:00 toernooi in Ceasars Palace, die wilde hij graag spelen maar was daarna broke. Lol.

We ontbijten even bij de Subway en besluiten de Strip maar eens van de rechterkant aan te vallen. Het eerste Casino dat we binnen lopen is de Treasure Island en na een korte inspectie nemen we plaats aan de bar van Kahuna Ville voor het eerste biertje van deze dag. We besluiten het 13:00 toernooi in het Hard Rock Hotel te gaan spelen en springen snel in een Taxi.

Het Hard Rock Hotel is cool. Op de ingang staat: “This House is Rocking, don’t bother knocking” Dat kan alleen maar goed gaan. We zijn nog net op tijd voor de 13:00 uur toernooi dat voor een $50,- toernooi met 100 BB’s en 30 minuten levels gewoon prima is. De dealers zijn erg goed en snel. Bozzie zet het broddelwerk van de eerste dag moeiteloos voort door in hand drie alle muntjes weg te donken met iets marginaals als een setje tienen. Er zijn zo’n 30 gasten op komen dagen voor dit toernooi. Iebus schiet uit de startblokken met snelle dubbelop en Peltinho en ik houden ons stapeltje netjes op peil.

De dealer in Hard Rock Hotel zijn best grappig, ik heb zojuist een all-in gecalled met 77 op een AAT94 board en villian liet K hoog zien. Een hand later raise ik op de button met A4d en de SB called. Op een boer hoog schuift villian insta all-in en ik vraag aan de dealer of ik twee Herocalls achter elkaar mag maken. De dealer kijk me rustig aan zegt: “I’ve seen that happen a couple of years ago”. Prachtig.

Ik win twee essentiële flipjes en zit als twee in chips aan de FT. Met nog vijf man over probeert een Aziatische man wanhopig een deal te maken. Als hij eindelijk de andere drie zover heeft laat ik even weten niets van een deal te willen weten. Deals hebben geen zin want we hebben onderling afgesproken dat als we met een zijn vieren een toernooi spelen dat we 50% van het prijzengeld in de pot stoppen voor taxi’s, eten en andere toernooien. Met een eerste prijs van $530,- heeft dat voor mijn geen functie. Bij de laatste drie maakt een shortstack (die niet genoeg meer had om een complete Ante te betalen) een zieke comeback tot 20K. Mijn linker buurman bust hem uiteidelijk en daardoor komen we HU met zijn 60K tegen mijn 80+K. Als hij me een deal aanbied die ik met deze blinds niet kan laten liggen ($480 voor mij $300 voor hem, lol) is het eerste toernooitje binnen. Prima uit de startblokken dus in Vegas. $240,- voor de pot en $240,- voor het grote Vallen in Vegas fonds. Dat kon slechter.

We eten een hapje in het restaurant van het Hard Rock wat hard nodig is. De vele Budweisers voor $1,- hebben hun sporen achtergelaten. Met name op Iebus. Die heeft in de laatste hand aan de cashtafel nog even $170,- aan het gas heeft laten gaan en probeert ons uit te leggen dat hij de hand eigelijk ´technisch’ uitstekend speelde. Hij heeft echter geen enkel idee meer hoe de hand nou daadwerkelijk ging. Hij begint de hand achtereenvolgens vanuit de blinds, de cut-off, de hijack, UTG+1 en de button. De flop is vier keer anders en ook de rare turn lijkt steeds iets anders van kleur te veranderen. Eigenlijk weet hij er niets meer van behalve dat het ‘technisch’ ruim voldoende was allemaal.

Iebus & Bozzie blackjacken nog een bescheiden winstje bij elkaar bij een van veraf aantrekkelijke dealster. Het is inmiddels 19:00 uur en de meningen over waar te gaan zijn verdeeld. Bozzie is moe en kan wel wat slaap gebruiken, Iebus wil naar de uitreiking van een of andere Porno Award in de Madalay Bay. Uiteindelijk besluiten we maar eens het Bellagio van dichtbij te gaan bekijken. Ik de taxi komt Iebus tot de conclusie dat het enige probleem aan zijn gespeelde hand aan de cashtafel was dat zijn tegenstander de Nuts had. “Technisch” gezien speelde hij de hand zo goed dat de tegenstander moeite had met de Nuts te callen, dat dan weer wel.

Onze Taxi chauffeur heeft een naam die niet doet vermoeden dat hij van herkomst Amerikaans is. Het ritje naar het Bellagio duurt wel wat lang maar goed, dat moet wel aan de zaterdagavond drukte op de strip liggen. Als hij uiteindelijk stopt voor de deur van het Palazzo begint het ons te dagen dat hij ons wel eens verkeerd verstaan kan hebben. Uitstekend.

Het Palazzo hebben gisteren al gezien dus daar zijn snel klaar mee, snel de weg over richting The Mirage dan maar. Natuurlijk gaan de gedachte direct naar Rounders en de legendarische uitspraak: “all I’m thinking about is Vegas, and the fucking Mirage”. Iebus is inmiddels weer hersteld van de Budweisers en schuift snel aan een 1/2NL game aan. Bozzie is moe, Peltinho kaart liever toernooitjes en ik ben zo langzamerhand ook aardig gaar aan het worden. Na een uurtje heeft Iebus zijn “technisch” verantwoord verloren dollars weer bijna terug dus gaan we verder.

Bozzie wil naar CC en slapen, Peltinho wil bier drinken, Iebus wil kaarten en wil eigenlijk slapen maar het is 20:30 op zaterdagavond in Vegas, ik weet niet of ooit nog ergens mijn gezicht durf te vertonen als ik om zaterdagavond in Vegas om 21:00 het nest in ben gedoken. Al snel zijn we het eens dat weer maar eens een balletje moesten gaan gooien in de Gold Coast om te zien of we deze avond nog uit de muck kunnen trekken.

De Gold Coast is ook een enorm schrapershol maar de bowlingbanen maken veel goed. Gewoon fokking 70 bowlingbanen naast elkaar, doe eens even snel normaal. We drinken een Budweisertje en besluiten twee rondjes te gaan kegelen. Ondergetekende zou nu natuurlijk kunnen gaan vertellen hoe hij deze twee potjes vakkundig naar zijn hand zette, en dat doen we dus ook.

Na een valse start (1 in beurt 1) begon de bowlingarm van Vallen langzaam los te komen. Bozzie leverde uiteraard broddelwerk maar Peltinho maakte het nog bonter. Ruim vijf beurten zonder ook maar in hetzelfde postcodegebeid als de kegels te komen zette hij op het bord. Iebus leek de overwinning te gaan grijpen maar een tweetal strikes van ondergetekende dirigeerde dit potje egobowling toch richting het juiste adres. Een schamele 112 was voldoende om geen bier te hoeven halen.

Tweede ronde leek de ontsteking aan het evenwichtorgaan van Peltinho even weg toen er zowaar een paar kegeltje omvielen. Bozzie leverde broddelwerk en werd dus troosteloos laatste. Iebus leek met een strike regen nog even de veilige koppositie van ondergetekende aan te tasten maar faalde op het moment suprème als een Bozzie. Een laffe 150+ score was weer eens genoeg. Easy game.

De hernieuwende lading Budweisers lijken Iebus geen goed te doen. Als we hem even kwijt zijn na het pissen staat hij namelijk sokken uit een automaat te trekken. Right. Inmiddels is het elf uur en op aandringen van Bozzie drinken we paar Margarita’s aan de bar die smaken als gootsteenontstopper. Snel weg hier.

Iebus heeft last van zijn knie en pak het liefst nog een taxi van kamer 923 naar 924 in CC. Het Rio lijkt echter zo dichtbij dat we besluiten even een kijkje te nemen in het WSOP huis. Tot ons verrassing blijkt het hierom een Hotel en Casino te gaan. Wow. We checken de poker.room even en vinden de WSOP giftshop die op dit tijdstip gesloten is. Hier moeten we zeker terug op donderdag als we inkopen gaan doen.

De meeste vermoeidheid lijkt het lichaam weer verlaten te hebben en dus besluiten we maar eens een tweede poging te ondernemen om het Bellagio te bereiken. De Taxi zet ons deze reis pardoes voor het juiste hotel af en gaan maar eens op onderzoek uit. We verdwalen in de immense gangen maar dar is verre van een straf. Wat een Casino. En Hotel. Unreal.

We bekijken even de poker.room en zien dar Doyle Brunson en David Benyamine “The Big Game” aan het spelen zijn met een paar anderen die we niet goed kunnen zien. Te gaar om zelf te gaan spelen drinken we een pilsje aan de bar. Dit moet toch beter kunnen. Al dat betalen voor dat bier. We besluiten maar eens op paarden te gaan wedden om op deze manier goedkopere Budweisers te organisren. Works like a charm. Bozzie zet tien dollar op paard 8 dat blijkbaar de 300 meter sprint voor mieten vind en daar eigenhandig 450 meter sprint van maakt door direct na de start geen rechte lijn te nemen maar een eerst een meter of vijf recht van de ideale lijn te gaan kijken.

Paar Budweisers later besluiten we een aantal Potdollars op een paard te zetten. Paard nummer acht geeft 5 tot 1 odds en heet “Play Your Card”. Dat kan niet mis. Gespannen zijn onze acht ogen gericht op hok nummer 8 waar onze hoop in bange dagen zodadelijk moet gaan stuiven. Met onze neuzen op het scherm vliegen de hokken open en sprinten ze weg. Tegen de tijd dat de boe-roepers van het Animal Liberation Front met spandoeken om de vrijlating van ons paard komen roepen hebben we in de gaten dat onze dollars niet al te best besteed zijn. Binnen een nanoseconde liggen we met zijn vieren over de tapijten van het Bellagio te rollen. Ons paard loopt historisch te falen in zijn hok en tegen de tijd dat de eerste paarden al over de helft van de baan zijn begin ons paard ook maar eens te galopperen. Het duurt zeker vijf minuten voor we weer een woord tegen elkaar kunnen uitbrengen zonder dat de tranen over de wangen biggelen van het lachen. Ontzettend “had je bij moeten zijn” verhaal, maar mijn god, nummer 8 zal voor de VPC nooit meer hetzelfde zijn.

Het wordt later en rond de klok van 02:00 besluiten om het een dag te bellen. De Taxi brengt ons naar CC waar we na een slaapmutsje (budweiser) kapot ons bed opzoeken. Ik kan wel een dag slapen.