Ship fokking it. Ik kijk op de wekker en zie 11:45. Eindelijk. Zeven uur aan een stuk geslapen. Nou ja, bijna. Ik heb Peltje rond de klok van zevenen nog met een smerige grijs op het gezicht binnen zien komen. Nog een stuk of 40 uur achter op een enigszins acceptabel schema maar hier had ik er van tevoren voor getekend. Vandaag nemen we de Vegas newbees mee Downtown. Dat hoort er nu eenmaal toch bij.
Tijdens het ontbijt (ik durf inmiddels weer een Spicy Italian aan) komen we erachter dat het Spearmint avontuur vannacht allerhand heeft mogen kosten. Dat kan ik tenminste opmaken uit het feit dat Kaf met de hand open aan de tafel staat om $8,- voor een Subway Meal Deal te ritselen. Kaf meende Vegas gekraakt te hebben door zijn legendarische gok systeem en was vast besloten niet meer te pinnen. De “walk of shame” zal toch spoedig aanvaard moeten worden.
Iebus is ook compleet leeg gegaan en ligt uitgeteld op bed. Rond 14:00 arresteren we een paar taxi’s richting Binions. Ik was in principe van plan een uitgebreide trip langs alle casino’s te maken en overal een uurtje te kaarten maar iedereen lijkt achter me aan te blijven lopen dus dat gaat hem niet worden. Ik loop eerst richting El Cortez. Dat is bij mijn weten het oudste casino van Vegas en die had ik vorig jaar gemist. El Cortez is inderdaad oud. Met name de bezoekers. De pokerroom (drie tafels) zit vol met potentiële lijken die allemaal 3-6 limit zitten te grinden. Oh, well. El Cortez kunnen we toch mooi op het bezochte casino’s CV zetten.
Na een bezoekje aan de Golden Nugget en een Starbucks Vanilla Late gaan we cashgamen in Binions. Heerlijk room is dat toch. Ik hoop ook echt dat Binions door de huidige malaise (hotel is al dicht) heen komt. Deze (poker)historie mag in principe niet verloren gaan. Al vraag je jezelf wel af of dat Downtown nog enige kans van slagen heeft. Je moet er van houden. Ik hou ervan maar vrees met grote vrezen dat tegen de tijd dat Fruithof deze stad bezoekt het échte Las Vegas het loodje al gelegd heeft.
Alles mislukt zo’n beetje in de Binions cashgame maar ik weet het verlies nog enigszins te beperken. S’avond eten we met zeven man bij de Italiaan in de Nugget. Vorig jaar heb ik de “Fremont Street Experience” helemaal gemist. Ik moet zeggen dat het toch wel een klein kippenvel momentje was toen ik de show voor het eerst zag. Ideaal voor zakenrollers ook.
Na de show gaan we $2,- Corona’s drinken in het Fremont Casino. Iedereen is redelijk naar de klote. Het lijkt wel of er brokken in het bier te zitten vandaag. Soms is dat ook letterlijk zo. In die Corona’s duwen ze normaal ¼ limoen. Bozzie heeft overigens de rare neiging dat ding steeds op zijn hoed te leggen. Maar hier in het Fremont Casino duwen ze een complete Grapefruit op je fles. Je moet bijna op de fles gaan staan om dat stuk fruit erin te krijgen waardoor je de eerste helft van de fles kokhalzend zure shizzle uit je nek staat te rochelen. Het heeft er alle voortekenen van dat dit geen wilde avond gaat worden.
Midden op Fremont Street staat zo’n gast voorbijgangers te interviewen wat je boven op het scherm kunt zien. $10,- wordt uitgelooft voor degene die gaat Clubbin’ achter dit poppetje. Hugo ziet voor het eerst deze reis iets waar hij op voor staat en grijpt deze mogelijkheid met beiden handen aan. Wij rollen over de grond als Hugo episch staat te swingen achter de interviewer. De man vraagt wat Hugo in vredesnaam aan het doen is. Hugo: “Clubbin’”. Man: “Where are you from then?”. Hugo: “Clubbin’”. Kaf houdt aan deze lachaanval een gebroken rib over.
Rond de klok van 22:00 zijn we terug in IP. Iedereen is total loss. Om 22:15 raakt mijn hoofd het kussen. Anderen nippen nog aan een biertje in het Rockhouse maar maken het ook niet laat. Morgen weer een dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten