vrijdag 5 maart 2010

VPC went Vegas 2010 Dag 5.

Tussendoor ben ik om 00:15 nog een keer wakker geworden om aan watermanagement te doen maar toen voelde ik al dat weer in slaap kon vallen. Als ik weer wakker word heb ik voor het eerst het gevoel ook daadwerkelijk gerust te hebben. 04:45 laat de wekker optekenen. Kon erger. Ik doe nog een kleine poging in slaap te vallen maar dat is hopeloos. Geen idee meer of Peltje inmiddels “thuis” was maar om 05:15 vind ik het welletjes. Het is Vegas. Ik ben klaar wakker. Tijd voor actie.

Na een uitgebreide douche date ik de twitter even up, lees wat op PI en het VVV forum en steek de weg over richting Bellagio om te cashgamen. Op de loopbrug tussen Bill’s & Ceasars word ik nog een keer besprongen door een hoer die het “FREAKING COLD” heeft. Gewapend met een PI hooted sweater heb ik nergens last van. In Bellagio moet ik bijna een half uur wachten op een game. Ik bel maar eens met het thuisfront en moeders de vrouw lijkt het nog prima te redden in het Nederlandse.

Uiteindelijk wordt een nieuwe 1/2NL tafel opgestart. Rechts naast me zit een laveloze cowboy die zichzelf met koffie en water weer op deze planeet probeert te krijgen. Links zit een enorm brede oude negroïde ex marinier.

Het is gezellig aan tafel tot enorm brede oude negroïde ex marinier op een riverbet zijn hand fold maar na de muck van bettende cowboy op de een of ander vage manier zijn kaarten nog heeft. Enorm brede oude negroïde ex marinier (EBONEM vanaf nu) zegt niet gefold te hebben maar ook ik heb een duidelijke muck gezien. Trouble in paradise. EBONEM wordt galish tegen de brush en de hele heisa duurt zeker tien minuten. Vrouw van EBONEM begint zich ermee te bemoeien. Nu ben ik het zat. “WTF, Miss. You weren’t even here! Just look at the freaking camera! It was a 100% muck. Now get this show on the road, this is taking ridiculously long” Pot gaat naar EBONEM en cowboy krijgt zijn riverbet terug. Whatever. Ik had de tent op stelten gezet als Cowboy zijnde.

De stemming is gezakt tot beneden het vriespunt als drie boutzatte Engelsen aanschuiven. Ik ben redelijk groot fan van boutzatte Engelsen. De eerste is de dandy van de drie. Blouse open tot halverwege de buik, drie tanden in de eethoek maar wel kekke haircut. De twee is de typische iets te dikke leukerd en nummer drie is de hooliganeske broer van Mr. Bean (ongehoorde gelijkenis). De mannen komen zojuist uit de Sapphire. Dandy zit continue te bellen met een hoer die op het kaartje staat van dikke leukerd. Dikke leukerd is iedereen het betreffende kaartje aan het showen terwijl de hooliganeske broer van Mr. Bean aan een ieder die het horen wil uitlegt waarom hij sinds gisteren een heel stuk oor mist. Fun times.

De gemiddelde hand gaat ongeveer zo: Dandy aan de telefoon. “Kelly, I’m looking everywhere for you!!! (nog niet van zijn plaats geweest). Vriendelijk verzoek van de dealer om iets te doen. Telefoon op tafel. Call. Telefoon oprapen (30 seconden later). “The bitch hang up on me!” Terugbellen. Dikke leukerd aan de beurt. Vriendelijk verzoek van de dealer om iets te doen. “Have you seen the picture of Kelly jet?”. Fold. Hooliganeske broer van Mr. Bean. Vriendelijk verzoek van de dealer om iets te doen. “Oh wait……….RAISE!!!! Make it………………four”.

De tranen rollen me over de wangen van de typische Engelse humor. Je moet er van houden maar mén dit is mijn feestje. De Engelsen hebben van de “muckgate” eerder niets meegekregen en EBONEM is niet bepaald in een happyzone. Ik zit er al op te wachten en binnen een kwartier is het bal. EBONEM is het kotsbeu en met de grootst mogelijke moeite weten zijn vrouw en enkele brushes een knokpartij te voorkomen. De Engelsen zijn zich (oprecht) van geen kwaad bewust en proberen de zaak nog te kalmeren maar EBONEM is laaiend. In het volgende uur probeert dikke leukerd nog 15 keer zonder succes EBONEM aan het lachen te maken (ik bescheur me 15 keer) tot deze ook breekt en zijn lach niet meer in kan houden. De Engelsen vieren deze lach als het binnenhalen van het WK voetbal en staan op de stoelen te dansen. Dit tot grote irritatie van de nieuwe dealer. Hij vraagt de mannen om zich normaal te gedragen en het kaartje van de ons inmiddels welbekende Kelly te verwijderen. “This is Bellagio, not Bills”.

Hoewel ik me kostelijk amuseer spelen we niet meer dan 15 handen per uur en dus heb ik niet heel veel zin meer. Als Bozzie & VDH langskomen besluit ik te stoppen. Als ik na de cashier de pokerroom uitloop heb ik bijna iedereen aan tafel nog de hand geschud en Bozzie vraagt zich af wat zich hier in hemelsnaam allemaal af heeft gespeeld deze ochtend.

Na een Subway Meal Deal schuif ik nog even aan bij IP voor 2/4 met Red Bulls. Vanmiddag gaan we met zijn allen het HardRock toernooi spelen. Fraters heeft ook nog een leuke nieuwtje deze morgen. “Jullie raden nooit waar ik vannacht nog geclubbed heb?” En? “Het ziekenhuis”. Keurig. Als ik s’morgens beneden kwam zag ik VDH en Fraters vaak al aan de Gin Tonic zitten. Dit bleek echter niet al te zijn maar nog. Deze levensstijl werd zelfs Fraters iets te veel deze nacht. Tijdens een van zijn blackjack avonturen midden in de nacht begon meneer te trillen, kreeg zwarte vlekken voor de ogen en had een hartslag van 180. GG.

Met de ambulance naar het ziekenhuis en daar bleek hij aan uitdroging te lijden. Het enige wat Fraters bij zich had waren enkele honderden $ aan chips die hij nog van de blackjack tafel had weten te graaien en daar kon hij om een of andere onbegrijpelijke reden niet mee betalen. Zonder ID en portemonnee kwam hij met een sublieme oplossing. Meneer kent het nummer van zijn creditcard uit het blote hoofd (!). $475,- aftikken. Drie uur aan het infuus. Twee dagen geen alcohol. Beat.

Als we met zijn allen in het HardRock zijn blijkt het 13:00 toernooi geschrapt. Ze hebben alleen nog een 10AM toernooi. Broddelwerk. Taxi naar Excalibur. Toernooi net bezig. Even vermaakt met een soort van paspoortsjoelen (ingewikkeld verhaal) en de weg over naar MGM.

We spreken om 19:00 af voor een copieus diner in New York New York en ieder gaat zijn weg. Ik ga een paar uurtjes cashgame in MGM. In MGM hebben ze een kooi met leeuwen die heel spectaculair eens per vijf minuten hun linkerooglid optrekken. Ze kunnen beter een glazen wand om de Pokerroom zetten zodat de voorbijgangers naar de Apen aan de pokertafel kunnen kijken. Ongehoord, wat een niveau. Na drie uurtjes ga ik met een kleine plus maar eens iets leukers doen. Hugo, Bozzie & Iebus zitten nog te kaarten, de rest is aan het loungen in NYNY.

Inmiddels heeft ook de Rens Fraters Pic of the day het levenslicht gezien. Fraters is 2.47 hoog en weegt 16.7kg. Dat elastieken lichaam is niet alleen goed voor ubermoves op de dansvloer, Peltje vindt het fotogeniek op de een of andere manier. Binnenkort komt er nog een VPC went Vegas 2010 prijsvraag waarbij de winnaar een CD met de Rens Fraters Pics of the day kan winnen. Colletersitem.

In NYNY begin ik maar eens aan de Budweisers. Twee dagen niet wezen Clubbin’ en het wordt weer eens tijd. We eten gezamenlijk bij het America restaurant waar we de serveerster behoorlijk overspannen krijgen. Daarna terug naar IP, klaarmaken om te gaan Clubbin’.

We beginnen in Planet Hollywood. Wellicht werkt er in het weekend wel een acceptabele Crew in de Pleasure Pit maar het is weer niks. Doodziek. We gaan maar eens loungen in de Heartbar waar we nog een leuke ruzie kunnen volgen tussen katjelamme chick en haar vriend. Na twee uurtjes vallen we bijna in slaap en vatten we de taxi naar The Venetian om nog een glimp op te vangen van de NAPT maar die zit er voor vandaag alweer op. Deze avond dreigt in schoonheid te stranden. We lopen terug naar IP en drinken een pilsje in de Carnavale tent die me al twee nachten wakker houdt. Het ik veuls te koud hier en ik spreek de verwachting uit dat iedereen over een half uur ligt te pitten.

Gelukkig is er nog zoiets als groepsdruk en niemand neemt het initiatief inzake aftaaien waardoor we uiteindelijk in The Rockhouse belanden. Mooi hoe een avond uit het niets om kan slaan. Een uur geleden stonden we gapend in de Caranavale tent nu staat we volle bak The Rockhouse aan te stampen. Op de stoelen, op de tafels en in de kooi. De uitsmijters komen handen en voeten tekort om ons te wijzen op wat allemaal niet mag maar we hebben er maling aan. De Budweisers vloeien rijkelijk en Hugo is druk bezig voor iedere vrijgezel een sappig poppetje te regelen. De wijze waarop vrijgezelligen VDH, Roeie & Kaf hiermee omgaan is werkelijk hemeltergend. Hugo is terecht laaiend dat al zijn voorbereidende werk verspilt is aan deze onbenullen. Unreal.

Peltje, Iebus & Kaf en besluiten na het sluiten van de markt in het rockende huis in de Spearmint te gaan betalen voor services die ze minuten eerder zonder enige moeite gratis op hadden kunnen duikelen. Het is 04:30. Ik ga naar bed. Ik denk namelijk dat ik kan slapen. One time dealer, ONE TIME!!!!!

Geen opmerkingen: