Verslag MCOP

Vreemd. Ik ben ik dit leven maar voor twee voetbalploegen. VVV. En elke tegenstander van Ajax. Seizoen 1993 / 1994: Ajax wordt op zondag kampioen van Nederland en kijkt zo diep in het glaasje dat er de opvolgende woensdag thuis niet van Groningen (nr. 17) gewonnen kan worden (0-2) waardoor VVV veroordeeld wordt tot de nacompetitie ipv rechtstreekse handhaving. VVV degradeert en zakt uiteindelijk zelfs af naar de laatste plaats in het betaalde voetbal. “Door” Ajax bracht ik mijn tienerjaren door in stadions als de Braak, de Luiten en freaking Schoonenberg ipv de Kuip en het Philips Stadion.

Ondanks mijn diepe antipathie jegens Ajax vind ik Amsterdam wel cool. Ik mag er graag komen. Bezoekjes aan Amsterdam staan voor een eigengereide provinciaal als ondergetekende vaak garant voor pleziertochtjes. Tijdens mijn middelbare school periode had je een jaarlijkse studiebeurs in Utrecht. Daar kon je een vrije dag voor krijgen, om je te gaan oriënteren op je vervolgopleiding, of zoiets. Een jaarlijkse mogelijkheid waar ik met zes partners in crime gretig gebruik van maakte.

Het zal niemand schokken dat ik de Jaarbeurs in Utrecht nog nooit van binnen heb gezien. Onderweg met zes opgeschoten jongens was de keuze tussen een opleidingsbeursje in Utrecht of fun times in Amsterdam niet eens onderwerp van discussie. Reizend met een meermanskaart kon je voor een handvol guldens zo’n beetje heel Nederland doorcrossen maar Amsterdam was altijd onze eerste stop. Pilsje drinken bij Teasers, knallertje roken bij La Cabana en dikke neegorinnen beloeren op de Wallen alvorens we verder den lande introkken op zoek naar avontuur.

Omdat we wereldkampioen - domme dingen op domme momenten zeggen - Bartje H. bij ons hadden wist je gelukkig ook al altijd waar zo’n dag min of meer zou eindigen. Meestal was dat met een gezellig Oudhollands potje boksen tegen overwegend donkerwitte medelanders ergens in een vreemde stad waar we toch al niets verloren hadden. Dat waren nog eens tijden.

Jaren later ging een van de mannen uit dit bonte gezelschap studeren in Amsterdam en ik mocht hem nog graag een bezoekje brengen. Op maandagavond in de rij staan voor Bolle Jan of Dansen bij Janssen is toch een vreemde ervaring als je uit een stad komt waar je op maandagavond met een gerust hart een magazijn leeg kunt schieten in de lokale kroegen zonder iemand te raken.

De eerste drie toernooien van de Weightbet zaten inmiddels en er was enkel nog broddelwerk geleverd. De twee €100,- toernooien waren een aanfluiting maar tijdens de Dutch Open had ik met een 50ste plaats in een redelijk ziek veld nog niet eens een heel erg modderfiguur geslagen. Event 1 van de MCOP moest de eer gaan redden en dus stapte ik afgelopen vrijdag om 08:49 weer eens in de trein.

Ik heb vier vijf en een half jaar in Eindhoven gestudeerd en als iets absoluut niet mis uit die tijd is het wel dat eeuwige geeelthak van de NS. Gewapend met een krantje en een koffie stap ik rustig in. Tijdens het bestellen van de koffie kom ik een oude bekende tegen. Marco. Marco is zo’n Heej, alles goed? bekende waarbij je eigelijk al niet meer op het antwoord wacht. Ik weet bij god niet meer hoe Marco met de achternaam heet en eigelijk ook niet meer waar ik hem precies van ken. Ik kan me niet herinneren of hij nu op de middelbare school of in Eindhoven bij me in de klas heeft gezeten. Marco werkt tegenwoordig in een elektronicazaak in Helmond. Grappig hoe je hersenen op zo’n moment direct gaan berekenen of je tot Helmond (25 minuten) wel genoeg gesprekstof kunt fantaseren met iemand die je tijden niet meer gezien hebt of dat je je op een of andere ongemakkelijke manier kwijt moet maken.

Het is gelukkig alleraardigst kersen eten met Marco in trein. Ik begin mijn gebruikelijke klaagzang over de NS maar Marco kan zich zijn laatste vertraging niet eens meer herinneren dus dat zou allemaal los moeten lopen. Bij het eerste station na Venlo is het dus al prijs. Vertraging. Reden onbekend. Als we even buiten staan zie ik allemaal zwaailichten voor de trein. Fuck. Het heeft er alle schijn van de een locale Sevenumse bietenbauer de intercity naar Eindhoven heeft proberen terug te koppen. Gelukkig is het alleen een kapotte goederentrein die ons de weg verspert. De politie is aanwezig omdat de afgelopen nacht een paar zware jongens een ware meesterkraak hebben gezet. Ze hebben een kaartjesautomaat uit de grond getrokken (met zwaar materieel) en opengebroken. Een kaartjesautomaat. Bij mijn weten kun je daar niet eens briefjes in zo’n ding proppen (god zij dank). Een kort gesprekje met een NS poppetje leert dat er op een goede dag toch al gauw €40,- in zo’n kast zit. Ik zie ze dan ook nu al thuis op de bank zitten met z’n vijven. Hier; ik €8,-, jij €8,-, jij €8,-, jij €8,- en jij €8,-. High five, boys.

Ik raak weer eens de jackpot in de trein richting Amsterdam. In Utrecht stapt een donkere dame in die recht tegenover me gaat zitten. Het valt me al snel op dat deze dame lichtelijk compleet van het padje is. Ze is driftig met zichzelf in gesprek als ze na vijf minuten een of ander vreemd voorwerp ten tonele brengt. Het lijkt een beetje op een bonenstaak maar dan gevuld met steentjes. Ze slaat er regelmatig hard mee op het tafeltje en probeert daarna steeds de steentjes eruit te persen. Althans, dat denk ik. Ze trekt er zulke rare bekken bij dat ik het zich steeds herhalende ritueel eigelijk niet af durf te kijken. Fok my life. Ik til het PLO boek van Rolf steeds hoger opdat ik het ritueel niet hoef te zien en bij Amsterdam Amstel is ze gelukkig pleiten.

Eindelijk in Amsterdam. Portemonnee in de voorste broekzak en stiefelen. Ik ben vaak genoeg in Amsterdam geweest om eigelijk moeiteloos naar mijn hotel vlakbij het Vondelpark te kunnen lopen. Ik heb geen zin om moeilijk te gaan doen met bussen of trams en het zonnetje schijnt toch lekker. Na ingecheckt te hebben snel ik me richting het Max Euweplein waar ik met Dr. Flugel heb afgesproken. Flugel is benieuwd geworden naar mijn copieuze lunches. Onder het genot van twee extreem soepele cheeseburgers wisselen wat mooie pokerverhalen uit in het Hard Rock Café (Flugel had geen zin een kwartier te wandelen voor een Spicy Italian, laaiend). Mooie kerel, die Flugel. Dat wordt nog een puik nachtje Clubbin’ in Groningen de 19de december. Zoveel is zeker.

Na het ophalen van mijn kaartje kuier ik nog wat rond in het casino alvorens we mogen gaan beginnen met kaarten. Kenners van mijn verhalen weten dat een lang intro meestal garant staat voor broddelwerk aan de pokertafel. U gaat het lezen.

Ik ga furieus van start door de eerste drie handen netjes te verliezen en meteen naar ongeveer 6K (7,5 startstack) terug te zakken als het zaakje een beetje begint te rollen. Ik win wat kleine potjes (o.a met AA vs AK op een K hoog board, GG Vallen) als ik een redelijk goedkoop flopje mag aanschouwen met vieren. Een A24 flop is dan in zijn geheel geen slecht resultaat. Orignal raiser bet 400 uit maar wordt direct geraised naar 1400. Enne? Ik besluit hier maar te shippen omdat een raise naar 50% van mijn stack de kaarten ook zo goed als open legt. Villain called met A4 en de eerste stapjes naar een potentieel goed verhaal zijn gezet.

Daan de Ruiter en Stefan Willens zijn de enige bekende aan mijn tafel. Ik haal de eerste break met 16.7K. Inmiddels is Farukh Tach en onze eigen Admin aangeschoven en al binnen 20 handjes heb ik Johan naar huis gedirigeerd. Na een van zijn kant discutabele preflop call gaan uiteindelijk alle muntjes naar het midden op een 38Q waar mijn dames er aanmerkelijk beter voorstaan dan Johans Q3. En zo speel ik na een goede 2,5 uur kaarten gewoon vier keer average met 31K. Nice. Cooler voor J post flop al had hij daar nadat ik me met een 4 bet commit een worldclass fold moeten / kunnen maken imo.

Onze tafel wordt helaas opgebroken en ik moet verder gaan kaarten met o.a Julien Nuijten & Papperuk. Aan deze tafel krijg ik niets aan de gang en alle moves lijken in schoonheid te standen. Na een paar uurtjes wordt ik met 26K verplaatst naar de Tafel van o.a. Nicky Roeg en Noah Boeken. Ik speel nog ruim twee keer average maar naast me zit een voor de meeste hier wellicht bekende Noorse Everest 1000NL reg Harvard Odegard. Ik heb geen zin om hier netjes te wachten kaarten en ik besluit eigelijk om direct oorlog te gaan voeren. Odegard speelt ook twee keer average wat een ruime 100+BB betekend. Ik heb positie dus ik heb er wel zin aan.

Die Odegard is bepaald geen lutser want elke keer als ik denk te gaan openen raised die Noorse donder precies voor mijn neus. Dat gaan we maar oplossen middels 3 bets en binnen drie orbits heb ik hem vijf keer gedriebet waarna we beiden een echte hand oprappen en binnen 30 seconden alles in het midden hebben maar moeten splitten omdat geen van beiden een suckout kan maken met AK.

Odegard verliest gelukkig een groot gedeelte van zijn stack dus dat is een last minder als ik in een vervelende hand terecht kom. Ik call in de BB een kleine raise met 76d (Adminstyle) en mag een 234 flop zien met twee diamonds. Villian speelt nog 10K en bet 1500 uit. Ik besluit hem all-in te zetten aangezien ik natuurlijk nooit ver achter kan staan, mocht dat überhaupt het geval zijn. Villain snapt echter met A5 en ik kan geen 5 of diamond binken waardoor ik afzak naar 15k. Als ik dan ook nog eens twee paar moet gaan folden (lees je mee, Johan?) omdat dezelfde villian eigelijk alleen maar de nootjes kan hebben (en later ook showed) worden de muntjes dunner en dunner.

Niet veel later word ik me ook nog een keer episch naar huis gebluft, dat de honden er geen brood van lusten. Ik checkraise bluf een river met negen hoog maar Villain shoved in een nano seconde (in principe zonder noemenswaardige FE) en ik moet dus braaf folden waarna hij doodleuk zes hoog laat zien. Enne? Fok. Ik had die 3 bet met 45 tegen hem eerder toch niet moeten laten zien. Gelukkig kan ik snel dubbelen met AQ tegen AT waardoor ik met 12K verplaatst word naar een nieuwe tafel met o.a Rein Zijda en Govert Metaal. Het is bloedheet in de zaal en wat er nog over is van Steven van Zadelhoff (ook een weightbet gehad, volgens mij) komt ook nog eens keihard naast me zitten stoempen waardoor ik het einde van de dag eigelijk met plezier begroet. Met 10.7k komt deze dag ten einde en dat is toch een stuk minder dan ik halverwege (gehoopt) had.

Ik ga maar eens een pilsje te gaan drinken en als ik dan iemand met een PI shirt aan bar staat kan dat alleen maar goed volk zijn. Het is uiteindelijk nog rete gezellig aan de bar met onder andere KaleGozer, Berbera, Steve dude & MPAdam en consorten. Om een sidebet te beslissen moet ik ook nog Winston Bogarde gaan vragen of die nu in 1996 of 1998 radicaal zijn poot brak tijdens WK training. Wat een freaking beer is dat. Petje af voor alle rechtsbuitens van Chelsea II die tegen die tank hebben moeten hippen.

Na het sluiten van het Casino wandel ik terug naar mijn hotel een stukje achter het concertgebouw. Ik ben er eigelijk behoorlijk link aan. Aan die liters Red Bull op zo’n dag moet mijn maag duidelijk nog wennen. Ik verrek ook van de honger maar ik ben nu al dicht bij hotel en nog steeds niet overvallen, verkracht of anderzijds mishandeld (wat nooit meer als een flipje kan zijn in Amsterdam) dat ik ook niet meer terug ga lopen.

Als ik weer wakker wordt is het nog donker en nog geen zeven uur. Fuck Red Bull. Ik val nog even in slaap als ik om half negen de TV maar aanzet. Niks op TV. Laaiend. Tenzij je die potige smurfen van Runners Life wil bekijken. Buiten schijnt de zon. Douchen en opzoek naar een Spicy Italian lijkt met het enige plausibele devies.

Nadat ik uitgechecked heb merk ik dat het stralende zonnetje plaats heeft gemaakt voor miezerige regen. Ik heb geen idee waar zich een Subway bevind en ik heb er gisteren maar één gezien (schande!) op mijn toch de Amsterdam. Die lag aan het begin van het Rokin en dat is wel een smerig stuk poten vanuit regio Leidseplein. Oh well. Het is niet dat ik veel te doen heb.

Na het knagen nestel ik me aan de bar van de Irish Pub tegenover Holland Casino. Ik moet Rolfs PLO boek nog uitlezen voor de review en dat lukt net even makkelijker met een vers bakje koffie. Om half een maak ik nog een rondje door het Vondelpark en duik ik weer Holland Casino in. Ondanks dat ik slechts met 13 blinden mag beginnen heb ik nog best een goed gevoel over.
Mijn tafel 17 is gepromoveerd tot TV tafel. Ik kan nog een keer over iemand schuiven die fold als van Zadelhoff me all-in zet in een blind battle. De dealer heeft uitstekende timing door me QQ te geven en ik kan weer dubbelen naar een 2/3 average stack als ik al snel Koningen opraap en het me lukt alle muntjes er preflop in te krijgen. Bijzonder veel theater hoefde daar overigens niet voor gemaakt te worden aangezien de tegenstander netjes AA had en de A35 flop is nou ook niet je dat. Ik vraag netjes voor een 2 en een 4 en dat krijg ik natuurlijk…………. GG, dealer.

Dan komt mijn Waterloo. Ik butcher een hand behoorlijk hard. Ik speel de hand tegen een oudere Amsterdamse cashreguler die ik eerder een hand echt dramatisch heb zien spelen. Hij begint de hand met 26K en bet 10K op de turn waarmee hij 5K overhoud. Zijn tegenstander gaat all-in en hij fold gewoon nog. Like WTF. Anders verlies je even meer dan 80% van je stack zonder showdown.

Deze man opent voor 2,5K (Blinds 500/1000) UTG+2 en begint de hand met 17K. Ik vind AQo in de BB en besluit te callen (ik cover). De flop is met XJA prima. Ik check (wil over een c-bet heen schuiven) maar hij checked behind. Turn Q. Welcome to valuetown. Ik bet 2900 en called snel. River T. Villian shoved. Heerlijke kudt river natuurlijk. Ik ben de kwijl nog van de tafel aan het vegen die de turn had veroorzaakt. Bah bah. Ik moet 10.8K bijcallen. Op een of andere vage manier krijg ik het voor elkaar om mezelf in een call te levelen. Ik zat hem strak aan te kijken bij die river en die leek niets van emotie te veroorzaken. AK en KJ c-bet hij hier altijd. Alleen KK en KQ kan ik hier tegen hebben. Villain zal mij nooit op een Koning zetten na mijn check. Ik denk nog eens aan de idiote hand die ik hem heb zien spelen en call. Gruwelijk natuurlijk. Johan Rensink zou hier – op een slechte dag - nog kunnen folden. Doodziek. Ik zit natuurlijk tegen KQ.

Ik heb nog 7K over en die gooi ik erin met 77 als Govert Metaal geopend heeft. Als alleen Rein Zijda daarna nog eens over de top schuift weet je dat je behoorlijk achter de feiten aan gaat lopen. Mijn zevens kunnen niet winnen van de tienen van Rein zo eindig ik als ongeveer zestigste in dit 325 man sterke veld en ben ik weer klaar. Alleen nog even met Nicky lullen en het zit er weer op.

Het is kwart voor vier ik besluit maar direct weer richting Venlo te gaan om VVV nog te kunnen zien schitteren tegen Vite$$e. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan in de trein voor die hemeltergende call met AQ. Verschrikkelijk. De weighbet toernooien zitten er nu allemaal op en er is precies € 0,- binnengesleept. Erg teleurstellend allemaal. Om zeven uur wandel ik de stamkroeg weer in waar ik VVV Vite$$e van het veld zie spelen en zeer behoorlijk met 2-0 zie verliezen. Mijn pokerspel begint aardige overeenkomsten met die Venlose voetballers te vertonen. Het is het allemaal net niet.

Enfin, €0,- dus maar wel 15 kilo minder gewicht mee te dragen en dat is toch ook wat waard. Voorlopig zal ik jullie even met rust laten inzake kansloze mogelijkheden om jullie geld te verbranden. In februari gaan we met de Venlose Poker Crew weer Las Vegas lastig vallen en daar moeten nog wat munten voor gespaard worden. Uiteraard komt daar weer een uitgebreid tripreport van wat deze keer precies een week voor jullie eigen Vegasreis uitgebracht zal worden om vast lekker in de stemming te komen.

Vallen (gaat maar eens aan zijn boekreview beginnen)